My Chemical Romance

My Chemical Romance to pochodzący z New Jersey kwintet, który pod koniec pierwszej dekady XXI wieku stał się najpopularniejszym na świecie wykonawcą nurtu określanego jako emo. Emo w odniesieniu do My Chemical Romance łączono głównie z rockiem i punkiem. Neogotycki wizerunek muzyków - blade makijaże, pomalowane na czarno paznokcie, ufarbowane na czarno włosy - kopiowały nastolatki na całym świecie, one również śpiewały teksty traktujące o alienacji, depresji, wewnętrznej pustce, niezrozumieniu przez otoczenie. Co ciekawe, sami muzycy otwarcie odrzucają etykietkę "emo". Wokalista Gerard Way dosadnie powiedział, że: "Emo to gówno. Nie mamy z takimi zespołami nic wspólnego. Ktoś wrzucił nas do tego worka i tyle".







Początki My Chemical Romance sięgają 2001 roku i były typowe - próby, uporczywa praca nad materiałem, lokalne koncerty, a następnie kontrakt z niezależną wytwórnią i debiutanckie wydawnictwo. Kariera wydawnicza MCR rozpoczęła się od albumu "Brought You My Bullets, You Brought Me Your Love" z 2002 roku dla oficyny Eyeball Records. Na poziomie undergroundowym grupa nie pozostała długo. Już rok po ukazaniu się pierwszego krążka MCR mieli w ręku kontrakt z dużą wytwórnią, Reprise Records, której nakładem w 2004 roku wydana została płyta "Three Cheers For Sweet Revenge". Krążek okazał się być przełomowym w karierze młodej kapeli z New Jersey i po jakimś czasie pokrył się platyną. Pochodzą z niego przebojowe single "I'm Not Okay (I Promise)", "Helena" i "The Ghost Of You". Okładkę krążka zaprojektował Gerard Way, utalentowany rysownik i wielbiciel komiksów. Rosnąca popularność nie wszystkim muzykom MCR była na rękę. Ciśnienia nie wytrzymał perkusista Matt Pelissier, który postanowił pożegnać się z kolegami. Zastąpił go Bob Bryar, który gra z MCR do dziś, obok Gerarda, jego brata Mikeya (gitara basowa) oraz gitarzystów Franka Iero i Raya Toro. Po sukcesie "Three Cheers For Sweet Revenge" My Chemical Romance wpadli w długi, kilkunastomiesięczny ciąg koncertowy. Pełnili między innymi rolę supportu podczas tournée Green Day, promujących słynny krążek "American Idiot". Zanim MCR wziął się za pisanie piosenek na nowy album, postanowił przewietrzyć szuflady i przygotował retrospektywny materiał CD/2DVD "Life On The Murder Scene", zawierający między innymi nagrania demo, wideoklipy, wywiady. Zespół odczekał chwilę, a następnie zamknął się w studiu z producentem Robem Cavallo. Rezultatem był efektowny aranżacyjnie i produkcyjnie album "The Black Parade", rock opera, która przyćmiła wszystkie poprzednie wydawnictwa MCR i parokrotnie pokryła się platyną. Gościem muzyków w studiu była sama Liza Minelli, a także rodzice Franka oraz Gerarda i Mikeya. Z krążka pochodzi kilka przebojów - "Welcome To The Black Parade" (numer jeden na brytyjskiej liście singli), "Famous Last Words" (klip do piosenki nakręcił Samuel Bayer, autor niezapomnianego teledysku "Smells Like Teen Spirit" Nirvany), "I Don't Love You", "Teenagers". Na promowaniu "The Black Parade" upłynęło MCR kilkanaście miesięcy. Bywały trudne chwile, gdy Mikey musiał na jakiś czas opuścić zespół, by zadbać o życie rodzinne, albo gdy Bob nabawił się kontuzji kostki i nadgarstka. Niewesołe momenty osłodziły liczne wyrazy uznania ze strony fanów i branży, w tym nominacja do Grammy.